Ζούμε προσπαθώντας να ζήσουμε

(από το διαδίκτυο
http://theodosia8.wordpress.com/)

Οκτώβριος 22, 2008

Ζούμε τη ζωή μας, ή εργαζόμαστε για να ζήσουμε την επόμενη; Ιδού η απορία! Η σύγχρονη ζωή λόγω της τεχνολογικής ανάπτυξης, χαρακτηρίζεται από ένα γρήγορο ρυθμό. Καθημερινά, βλέπουμε πολλούς ανθρώπους στο δρόμο που βιάζονται για να προλάβουν να κάνουν τις δουλειές τους. Η ζωή τους τρέχει γρήγορα μπροστά και εκείνοι με δυσκολία ακολουθούν από πίσω. Η τεχνολογική πρόοδος πέρα από τις διευκολύνσεις που προσφέρει στην κοινωνία, έχει και αρκετές επιπτώσεις στην υγεία, στην ψυχολογία και γενικά στη ζωή του ανθρώπου.

Άγχος, άγχος, άγχος! Μία λέξη, μία κατάσταση που είναι γνώριμη στη σύγχρονη κοινωνία. Μια κατάσταση που μας καταβάλλει καθημερινά και αδυνατούμε να την αντιμετωπίσουμε και που έχει σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία μας. Η σύγχρονη πραγματικότητα, με το γρήγορο ρυθμό της το τροφοδοτεί, το διογκώνει, το επιβάλλει στους ανθρώπους. Αγχωνόμαστε για να προλάβουμε να κάνουμε τις δουλειές μας, να καταφέρουμε να πετύχουμε τους στόχους μας, να καθιερωθούμε στο επάγγελμα μας, να προλάβουμε να ζήσουμε. Επίσης, ο άνθρωπος ακολουθώντας τις τεχνολογικές εξελίξεις, το γρήγορο ρυθμό και τις απαιτήσεις της σύγχρονης κοινωνίας, επιλέγει να ασχοληθεί με την καριέρα του παρά να συνάψει σχέσεις με άλλα άτομα. Αυτό έχει σοβαρές συνέπειες στην κοινωνία σε διάφορα επίπεδα, όπως στην αποξένωση του ατόμου, την αύξηση των διαζυγίων κ.α.

Οι άνθρωποι, κυνηγώντας αυτόν το γρήγορο ρυθμό προσπαθούν να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα με αποτέλεσμα να εκτελούν καθημερινά το ίδιο πρόγραμμα κι έτσι η ζωή μετατρέπεται σε μία ανιαρή συνήθεια. Η μοναξιά έχει γίνει η καλύτερη φίλη του ανθρώπου, αφού πλέον δεν προσπαθεί να κάνει φίλους αλλά να κάνει δημόσιες σχέσεις που θα τον επωφελήσουν κάποια στιγμή στο μέλλον. Με αυτόν τον τρόπο περιθωριοποιούνται διάφορες κοινωνικές ομάδες, καθώς δεν υπάρχει χρόνος για να ασχοληθούν με αυτές. Δεν υπάρχει χρόνος για να ασχοληθούν με σοβαρά ζητήματα, έτσι ένα σύνηθες φαινόμενο είναι αυτό της αποστασιοποίησης των ανθρώπων από τα διάφορα σοβαρά γεγονότα που διαδραματίζονται γύρω μας.

Ο άνθρωπος τρέχει για να προλάβει τη ζωή του. Κοιτάει το δέντρο και χάνει το δάσος. Δεν γεύεται τη στιγμή αλλά μοχθεί για το μέλλον κι έτσι η ζωή περνά γρήγορα. Όμως είναι πολύ μικρή για να την αφήσουμε να εξελιχθεί με αυτό τον τρόπο. Σίγουρα αυτός ο γρήγορος ρυθμός θα έχει και κάποια θετική πλευρά. Αρκεί μόνο να την βρούμε και να την εκμεταλλευτούμε προς όφελος μας. Δεν νοείται άνθρωπος που μπορεί να ζήσει μόνος. Χρειάζεται τους άλλους για να νιώθει πιο δυνατός, για να μπορεί να αντιμετωπίζει τα προβλήματα με επιτυχία. Γι’ αυτό το λόγο δεν πρέπει να επιτρέπει στον γρήγορο ρυθμό της ζωής να του στερεί αυτό το δικαίωμα. Το άτομο δεν είναι μία μηχανή που παράγει αδιάκοπα, αλλά είναι ένα ον με αισθήματα, με μυαλό, με δικαιώματα. Κανείς δεν μπορεί να του στερήσει αυτά τα «δώρα», αυτά τα προνόμια. Η τεχνολογία οφείλει να του διευκολύνει τη ζωή και όχι να του δημιουργεί προβλήματα και εμπόδια στον τρόπο που τη ζει. Ο ρυθμός αυτός μόνο προβλήματα επιφέρει. Είναι καιρός λοιπόν να επανεξετάσουμε το πρόγραμμα μας, να επαναπροσδιορίσουμε τους στόχους μας και να εκμεταλλευτούμε προς όφελος μας αυτό το ρυθμό. Μόνο τότε θα καταφέρουμε να ζούμε αυτή τη ζωή