Πολύ ενδιαφέρον το κείμενο που δημοσίευσε ο Χρίστος Μιχαηλίδης στη σελίδα του στη Ελευθεροτυπία (λόγος), αλλά ακόμη περισσότερο θελκτικός ο αντίλογος που διατύπωσε ένας έφηβος αναγνώστης του, που έχει πατήσει τα εξήντα πέντε.
ΛΟΓΟΣ
Η ΙΔΕΑ, εξαιρετική και ενδιαφέρουσα, ανήκει στην αγγλική εφημερίδα Ντέιλι Τέλεγκραφ.Δεν υποτιμά (κάθε άλλο μάλιστα) τα «άπειρα θετικά» που μας έχει προσφέρει το Διαδίκτυο, ιδίως τα τελευταία 15 χρόνια που η χρήση του έχει απλωθεί σχεδόν παντού στον κόσμο. Ομως (και εδώ αρχίζουν, και μάλλον δεν τελειώνουν, τα «πλην»), το Ιντερνετ:
1. Κατήργησε την τέχνη της ευγενικής διαφωνίας. Μπείτε σε οποιοδήποτε μπλογκ ή πόρταλ και διαβάστε...
απόψεις αναγνωστών-επισκεπτών. Η επιθετικότης και η αγένεια περισσεύουν.
2. «Εσβησε» τον σεβασμό για τον θάνατο κάθε διασήμου προσώπου. Η περίπτωση του Μάικλ Τζάκσον είναι χαρακτηριστική. Στο Twitter κυκλοφορούν μερικά από πιο κρύα και αισχρά ανέκδοτα που έχετε «ακούσει» ποτέ.
3. «Σκότωσε» τα ολόκληρα άλμπουμ μουσικής. Κάποτε, ακούγαμε όλον τον δίσκο. Τώρα, θριαμβεύει το «σιγκλάκι». Μπαίνεις σε κάποιο μουσικό site, επιλέγεις μόνο το «χιτ», το αγοράζεις με πολύ λίγα χρήματα, και αυτό ήταν! Νομίζεις πως άκουσες την τελευταία δουλειά της Εϊμι Ουάινχαους, ας πούμε...
4. Εδιωξε την «ωραία αγωνία» που είχε ένας έφηβος, καθώς έστεκε δίπλα σε ένα περίπτερο ή μπροστά στα ράφια με τα «πονηρά περιοδικά» ενός βιβλιοπωλείου, με τη φύση του σε έναν ασυγκράτητο πανηγυρισμό, να αγοράσει ένα στα μουλωχτά και σαν τον κλέφτη, τοίχο τοίχο, να απομακρυνθει για να βρεθεί όσο πιο γρήγορα μπορούσε στην... ευλογημένη του μοναξιά. Τώρα, με ένα κλικ τα έχεις όλα μπροστά σου, εύκολα. Χάθηκε το σασπένς.
5. Εξαφάνισε τη διά χειρός αλληλογραφία. Τη σκότωσε το e-mail. Μαγικό και γρήγορο, το δίχως άλλο. Ομως, δύσκολο να πιστέψεις πως θα 'ρθει η μέρα που θα δημοσιευτούν κάποτε τα e-mails του «χι» σπουδαίου λογοτέχνη προς έναν εξίσου σπουδαίο συνάδελφό του, ερωμένη ή γυναίκα του, κ.λπ. Τα «γράμματα στον τάδε...» δεν θα υπάρξουν ποτέ ξανά. Δεν ταιριάζει το άπλωμα των συναισθημάτων σε ένα μέιλ.
6. Χάθηκε η μνήμη. Καλό, από τη μία, γιατί πού να θυμάσαι «όλες αυτές τις πληροφορίες». Κακό, από την άλλη, γιατί με τα Wikipedia, τα Google και τα συναφή δεν χρειάζεται πια να θυμάσαι τίποτα.
7. Εκλεψε τον ελεύθερο, δημιουργικό χρόνο. Πότε ήταν η τελευταία φορά που γέμισες κάποιες άδειες ώρες σου διαβάζοντας ένα βιβλίο, κάνοντας κάποιο μερεμέτι, φτιάχνοντας τις γλάστρες στη βεράντα, ζωγραφίζοντας ένα τοπίο με τις ακουαρέλες σου; Οι ώρες που «σκοτώνουμε» πια στο Ιντερνετ, με χρήσιμο ή και άχρηστο σερφάρισμα, μας άφησαν υπόλοιπο «μηδέν».
8. Πάνε και τα φωτογραφικά μας άλμπουμ. Τώρα όλες οι φωτογραφίες είναι φορτωμένες στο PC, στο laptop και, αν είσαι προνοητικός, σε CD-Rom ή και σε σκληρό δίσκο. Πόσοι φίλοι να μαζευτούν γύρω από μια μικρή οθόνη για να δουν τις φωτογραφίες «από το νησί το καλοκαίρι» ή «από την εκδρομή μας στην Ντίσνεϊλαντ»; Στιγμές, που κάποτε τις μοιραζόμασταν...
9. Πρόσβαση σε αξιόπιστες πηγές αναφοράς. Προσφέρει πολλές πληροφορίες το Ιντερνετ. Οι αξιόπιστες θέλουν ψάξιμο, γνώσεις και λογική. Οι περισσότερες από αυτές κοστίζουν, μάλιστα. Σου ζητάνε συνδρομή για να έχεις πρόσβαση. Λίγοι είναι πρόθυμοι να πληρώσουν. Θέλουν τσάμπα πληροφορίες. Που δεν είναι πάντα σωστές...
10. Σεβασμός στον προσωπικό μας χώρο. Ολα είναι προσβάσιμα. Οπου και να είσαι, μπορούν να σε βρουν. Ακόμη κι όταν κοιμάσαι, δεν είσαι μόνος. Κάποιος σου στέλνει μέιλ. Κάποιος διαβάζει το βιογραφικό σου. Κάποιος βλέπει στη φωτογραφία σου πόσο πάχυνες. Κάποιος, στα σάιτς με τις fake (δηλαδή τις μονταρισμένες) φωτογραφίες, σε έχει κάνει σέξι, αποκρουστικό, μίστερ Κόσμο και ανάσκελα σε φέρετρο.
ΥΓ: Στείλτε και σεις τις ιδέες σας, αν θέλετε. Οχι για το τι έδωσε στη ζωή μας το Ιντερνετ, αλλά τι πήρε από τη ζωή μας...
Από τον ΧΡΗΣΤΟ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ
Ελευθεροτυπία
ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ
(...) Ενα από τα πιο ενδιαφέροντα mail λάβαμε από τον αναγνώστη μας κ. Σπύρο Αυγερινό, ο οποίος αναφέρθηκε και στα «10 πράγματα που… σκότωσε το Ιντερνετ». Ιδού:
1. (Οτι το Ιντερνετ «κατήργησε την τέχνη της ευγενικής διαφωνίας»). Απλά δόθηκε βήμα και στην τέχνη της επιθετικής και αγενούς διαφωνίας. Αν το περιεχόμενο είναι καλό, δεν χάθηκε δα κι ο κόσμος για το ύφος.
2. (Οτι «έσβησε τον σεβασμό για τον θάνατο διασήμων προσώπων»). Υπάρχει τόση ασέβεια, για τον θάνατο πολλών εκατομμυρίων ασήμων ανθρώπων και, ακόμη, είναι τόσο υποκειμενικά τα κριτήρια ανάδειξης τόσο πολλών διασημοτήτων, ώστε το μόνο που μπορεί να πει κανείς: «Ε, και;»
3. (Οτι «σκότωσε τα ολόκληρα άλμπουμ μουσικής»). Εδωσε την ευκαιρία σε ανθρώπους με μικρές οικονομικές δυνατότητες να ακούνε μόνον ό,τι θέλουν με λίγα χρήματα, χωρίς να είναι υποχρωμένοι να αγοράζουν και τον «κατιμά», με τον οποίο φορτώνουν τα άλμπουμ οι δισκογραφικές εταιρείες.
4. (Οτι «έδιωξε την ωραία αγωνία των εφήβων μπροστά στα πορνοπεριοδικά στα περίπτερα»). Τώρα μπορεί και ο μπατίρης να βρεθεί, και φτηνά, και συχνά, «στην… ευλογημένη του μοναξιά».
5. (Οτι «εξαφάνισε τη διά χειρός αλληλογραφία»). Εχετε υπολογίσει πόσο περισσότεροι άνθρωποι αλληλογραφούν σήμερα, εξαιτίας ακριβώς του e-mail; Τα συναισθήματα μπορούν να απλωθούν το ίδιο καλά σε ένα μέιλ, αρκεί να υπάρχουν, και μια αλληλογραφία σώζεται καλύτερα σε ένα σκληρό δίσκο παρά σε ένα τσίγκινο κουτί.
6. (Οτι «δεν χρειάζεται να θυμόμαστε πια τίποτα»). Το Ιντερνετ μάς απελευθέρωσε τη μνήμη από γνώσεις της μιας χρήσης, ώστε να έχουμε περισσότερο «χώρο αποθήκευσης» για αναμνήσεις.
7. (Οτι «έκλεψε τον δημιουργικό μας χρόνο»). Πόσοι έχουν βεράντα με γλάστρες, πόσοι ξέρουν να ζωγραφίζουν, πόσοι τα καταφέρνουν με τα μερεμέτια; Να είστε σίγουρος ότι όσοι μπορούν, και ποτίζουν, και ζωγραφίζουν, και μερεμετίζουν.
8. (Οτι «πάνε και τα φωτογραφικά μας άλμπουμ»). Μπορούν πάρα πολλοί φίλοι να βρουν τις φωτογραφίες στο ηλεκτρονικό τους ταχυδρομείο ή να τις δουν στην οθόνη ενός home cinema.
9. (Οτι «άνοιξε τις πύλες σε χιλιάδες πληροφορίες, όχι όλες αξιόπιστες, όμως»). Αν έχω να διαλέξω μεταξύ της αξιοπιστίας που εξασφαλίζουν τα ΜΜΕ των «εθνικών προμηθευτών», των «εθνικών εργολάβων» και των διάφορων Μέρντοχ από τη μια μειρά, και της αναξιοπιστίας του Ιντερνετ από την άλλη, προτιμώ τη δεύτερη.
10. (Οτι «περιόρισε τον προσωπικό μας χώρο»). Τον προσωπικό σου χώρο, όταν θες, τον διαφυλάττεις στο Ιντερνετ καλύτερα απ’ ό,τι στον φωταγωγό του διαμερίσματός σου, στις κάμερες της Αστυνομίας σου και στο C4Ι της χώρας σου.
ΥΓ.: Αρχισα να ασχολούμαι με το Ιντερνετ μετά τα εξήντα πέντε μου και κάθε μέρα ανακαλύπτω και νέες δυνατότητες. Το μπαστούνι του γκολφ είναι μέσο ψυχαγωγίας, αλλά στα χέρια ενός εγκληματία γίνεται φονικό όπλο. Φοβάμαι ότι ο αρθρογράφος της «Ντέιλι Τέλεγκραφ» φοβάται, αδιακρίτως, τα μπαστούνια.
Σπύρος Αυγερινός