Κάποτε φύγαμε κι εμείς μετανάστες
Παραγωγική μονάδα σε εργοστάσιο σωλήνων. Μόναχο 1960
Θυμάμαι…
«Μου είπε ένας: Μην είσαι χαζός. Έλα στη Γερμανία να βγάλεις λεφτά. Εσύ θα πατάς τα κουμπιά και οι μηχανές θα δουλεύουν από μόνες τους. Προερχόμασταν από απλές οικογένειες και φανταζόμασταν ένα λαμπρό μέλλον. Την απόφασή μας τη γιορτάσαμε με ολονύκτιο γλέντι».
Έκθεση φωτογραφίας: «Ελληνική μετανάστευση στη Γερμανία 1960-1980»
Ινστιτούτο Γκαίτε Θεσσαλονίκης (Βασ. Όλγας 66)
Εργασιακά και ανθρώπινα δικαιώματα
Της Μαρίας Δεληθανάση
Η διάσταση απόψεων για τα εργασιακά δικαιώματα των μεταναστών και το ζήτημα της κοινωνικής - πολιτικής ένταξής τους αναδείχθηκε με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο στο τρίτο Παγκόσμιο Φόρουμ του ΟΗΕ για τη Μετανάστευση και την Ανάπτυξη, που φιλοξενήθηκε στην Αθήνα. Ενώ στο τελικό ανακοινωθέν της Κοινωνίας των Πολιτών κυριαρχούν οι αναφορές στα εργασιακά και ανθρώπινα δικαιώματα των μεταναστών, στο κυβερνητικό φόρουμ έγινε σαφές ότι οι κυβερνήσεις θα εμμείνουν στην πολιτική της ευέλικτης, εποχικής και επιλεκτικής εργασίας μεταναστών χωρίς διασφάλιση δικαιωμάτων. Η Κοινωνία των Πολιτών ζήτησε επικύρωση των σχετικών διεθνών συμβάσεων (μεταξύ αυτών δύο συμβάσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Εργασίας και η Σύμβαση του ΟΗΕ για τα δικαιώματα των Εργαζομένων Μεταναστών και των Οικογενειών τους). Το θέμα αντιστοίχως δεν συζητήθηκε στο διακυβερνητικό φόρουμ. Δεν είναι τυχαίο ότι πρωτίστως οι ΗΠΑ και κατόπιν η Αυστραλία ήταν εξαρχής αντίθετες στον άτυπο διάλογο μεταξύ κυβερνήσεων, διεθνών οργανισμών, ΜΚΟ και μεταναστευτικών οργανώσεων. Ως γνωστόν, εταιρείες συμφερόντων από τα δύο προαναφερθέντα κράτη –και όχι μόνον– παραβιάζουν εργατικά και άλλα δικαιώματα, τόσο εντός της επικράτειάς τους όσο και στα εργοτάξια εταιρειών τους σε διάφορες χώρες, κυρίως της Μέσης Ανατολής.
Σημαντικό βήμα προόδου συνιστά η διαπίστωση του διακυβερνητικού φόρουμ ότι υπάρχει ανάγκη δημιουργίας «παρατηρητηρίου», που θα εξετάζει κατά πόσον οι κυβερνήσεις λαμβάνουν υπόψη τους και εφαρμόζουν τις συστάσεις που διατυπώθηκαν. Αυτές αφορούν την ανάπτυξη σχέσεων μεταξύ κρατών προορισμού και προέλευσης μεταναστών, ώστε οι μεταναστεύσεις να γίνονται νόμιμα, καθώς και στην προστασία των νόμιμων μεταναστών που χάνουν την εργασία τους στα κράτη της Δύσης. Ο αριθμός αυτών έχει αυξηθεί «επικίνδυνα» στην Ε.Ε. τα τελευταία δύο χρόνια και ελλοχεύει κίνδυνος δημιουργίας μεγάλων θυλάκων φτώχειας. Ετσι, προτείνεται ευρεία εφαρμογή προγραμμάτων κατάρτισης και εκπαίδευσης, ώστε να μπορέσουν αυτοί οι μετανάστες να απορροφηθούν σε άλλες θέσεις εργασίας. Τονίζεται σχετικά ότι, σύμφωνα με ανακοίνωση της Κομισιόν, έως το 2030 η Ε.Ε. θα έχει ανάγκη ακόμα 20 εκατ. μετανάστες, προκειμένου να καλύψει εργασιακές ανάγκες
Πηγή : εφημερίδα Καθημερινή.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_08/11/2009_336524