Tου Ban Ki-Moon* / The New York Times
Ο παγκόσμιος πληθυσμός ξεπέρασε τα επτά δισεκατομμύρια άτομα και το καμπανάκι χτυπάει. Οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας καταδεικνύουν ότι η αυξανόμενη οικονομική αβεβαιότητα και η διογκούμενη ανισότητα έχουν φθάσει σε κρίσιμο σημείο. Σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, η μεγαλύτερη πρόκληση για τις κυβερνήσεις δεν είναι η έλλειψη πόρων αλλά το έλλειμμα εμπιστοσύνης στους ηγέτες και τους θεσμούς.
Η επικείμενη συνάντηση του G20 στις Κάννες θα πραγματοποιηθεί υπό αυτές τις δραματικές συνθήκες. Οι ηγέτες των μεγαλύτερων οικονομιών έχουν την ιστορική ευκαιρία και ευθύνη να γεφυρώσουν το έλλειμμα εμπιστοσύνης. Για να το επιτύχουν, πρέπει να ενωθούν, να παρουσιάσουν σαφείς στόχους και τολμηρές λύσεις. Στη συνάντηση του Λονδίνου το 2009, οι ηγέτες του G20 επέδειξαν σθένος και δημιουργικότητα και σταθεροποίησαν το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Σήμερα χρειάζεται κάτι ανάλογο.
Προφανώς η άμεση προτεραιότητα στις Κάννες θα είναι η στήριξη των αποφάσεων που ελήφθησαν στις Βρυξέλλες για την κρίση της Ευρωζώνης. Η λύση πρέπει, όμως, να είναι παγκόσμια και να συνδυαστεί με ένα φιλόδοξο, μακροπρόθεσμο κοινωνικό πρόγραμμα. Δεν μπορούμε να εγκαταλείψουμε τους ασθενέστερους, τους φτωχούς, τις γυναίκες, τους νέους και τον ίδιο τον πλανήτη. Εκείνοι που ευθύνονται λιγότερο πληρώνουν το υψηλότερο τίμημα. Το να τους ζητήσουμε να κάνουν υπομονή όσο λύνουμε άλλα προβλήματα, θα είναι όχι μόνον αντιπαραγωγικό αλλά και ανήθικο. Στις Κάννες, οι ηγέτες πρέπει να καταλήξουν σε ένα συγκεκριμένο σχέδιο δράσης, που θα προωθεί την ευημερία όλων των λαών και όχι μόνο των πλουσιότερων και ισχυρότερων.
Στη Σεούλ, οι ηγέτες αναγνώρισαν πως δεν μπορεί να υπάρξει βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη χωρίς ανθρώπινη ανάπτυξη. Στις Κάννες πρέπει να δείξουν πως στηρίζουν τους φτωχούς και τη βιώσιμη ανάπτυξη. Σε όλον τον κόσμο, νέοι και γυναίκες διεκδικούν τα δικαιώματά τους και μεγαλύτερη συμμετοχή στην οικονομική και πολιτική ζωή. Οι δύο κατηγορίες μαζί υπερβαίνουν τα 2/3 του παγκόσμιου πληθυσμού. Είναι η επόμενη αναδυόμενη οικονομία και πρέπει να τους ακούσουμε. Πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να καλύψουμε τις ανάγκες τους και να δημιουργήσουμε ευκαιρίες.
Ομοίως, δεν μπορεί να υπάρξει βιώσιμη ανάπτυξη χωρίς προστασία του περιβάλλοντος. Η υγεία μας, ο πλούτος μας και η ευημερία μας εξαρτώνται από το πώς διαχειριζόμαστε το «φυσικό κεφάλαιο» της γης, τον αέρα, τους ποταμούς, τους ωκεανούς, το έδαφος και τα δάση, τη βιοποικιλότητα, τη χλωρίδα και την πανίδα. Τον Ιούνιο, όταν θα έχουν παρέλθει 20 έτη από την πρώτη σύνοδο κορυφής για τη Γη, τα Ηνωμένα Εθνη θα φιλοξενήσουν μια μεγάλη διάσκεψη για τη βιώσιμη ανάπτυξη. Θα είναι μια ευκαιρία να καθορίσουμε ένα σαφές μονοπάτι για ένα καλύτερο μέλλον. Αυτό προϋποθέτει νέες πρωτοβουλίες, που θα εξασφαλίσουν επάρκεια τροφίμων και νερού. Προϋποθέτει πρόοδο με τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και καινοτόμους ιδέες για τη χρηματοδότηση. Προπαντός, προϋποθέτει ώριμη σκέψη περί του πού πρέπει να βρισκόμαστε μετά μια δεκαετία. Στις Κάννες, πρέπει να επικεντρωθούμε στο πώς θα προωθήσουμε έξυπνες μακροπρόθεσμες επενδύσεις λαμβάνοντας σήμερα τις σωστές αποφάσεις, ώστε να διαμορφώσουμε τον αυριανό κόσμο. Το G20 πρέπει να βρει λύσεις για την αυξανόμενη ανισότητα. Αν αποτύχουμε, η κοινωνική αποξένωση και η αυξανόμενη αστάθεια θα υπονομεύσουν τις προοπτικές για ειρήνη, ασφάλεια και ευημερία για όλους. Με σύνεση και ενόραση, μπορούμε να αξιοποιήσουμε την περίσταση για να θέσουμε τα θεμέλια μιας υγιούς, πράσινης και γενικευμένης ευημερίας. Ας μην κάνουμε το λάθος: δεν μπορούμε να αναβάλουμε τις δύσκολες επιλογές.
* Γενικός γραμματέας του ΟΗΕ
Πηγή: Εφημερίδα Καθημερινή