(Κείμενο κατάλληλο να ανάψει τη συζήτηση στην τάξη)
Αριστέα Σερεμέτη
Οι πνευματικοί άνθρωποι ποτέ δεν στήθηκαν σε θρόνους.
Ποτέ δεν στήριξαν εξουσίες.
Δεν ήταν απόκοσμοι κι απόμακροι.
Πάντα ήταν αιρετικοί, αμφισβητίες, αντιεξουσιαστές, με το λαό, τον απλό κόσμο, με την πλέμπα, το προλεταριάτο, με τον φτωχό, με την πόρνη, τον αλήτη, τον παράνομο, τον απατημένο, τον αδικημένο.
Και δε μιλούσαν ακατανόητα. Μιλούσαν απλά για να μπορούν να τους κατανοήσουν όλοι.
Με γλώσσα απλή, βατή σε όλους.
Τόση η γνώση τους.
Άλλοτε καυστική να μας φουρτουνιάζει και να μας ξεσηκώνει, άλλοτε τρυφερή και γαλήνια να μας απαλύνει τον πόνο.
Δεν υπάρχει περίπτωση να δεις τη Γκουέρνικα και να μην την καταλάβεις.
Δεν υπάρχει περίπτωση να διαβάσεις Μαγιακόφσκι και να μην τον κατανοήσεις.
Δεν υπάρχει περίπτωση ν’ ακούσεις μελωδία του Μπετόβεν και να μην σε συνεπάρει.
Δεν υπάρχει περίπτωση ν ακούσεις τραγουδισμένους στίχους του Γκάτσου και να μη μιλήσουν στην καρδιά.
Δεν υπάρχει περίπτωση να αισθανθείς την ίδια οικειότητα, την ίδια ζεστασιά περνώντας έξω από έναν ουρανοξύστη γυάλινο, με το να περάσεις την αυλή από ένα χαμηλό σπιτάκι.
Τα πιο όμορφα στη ζωή μας, είναι αυτά που νιώθουμε μαζί τους οικειότητα, που είναι απλά, κατανοητά, που τα νιώθουμε κομμάτι δικό μας, που μάς κάνουν να διψούμε για ανθρωπιά και ομορφιά.
Αυτά ζητά η ψυχή μας στήριγμα και το σώμα μας πυξίδα για δρόμο, στόχο και πορεία.
Κι αυτά είναι και τα πιο ανεκτίμητα.
Στο Διάλογο του Σολωμού, όπου έχουν βγάλει τα λεκτικά ξίφη τους για το γλωσσικό ζήτημα ο φίλος, ο σοφολογιότατος και ο ποιητής, ξεκαθαρίζουν όλα.
Ποιος είναι η ελίτ που στηρίζει το κατεστημένο και ποιος είναι αυτός που στέκεται δίπλα στο λαό, δίπλα στον απλό τον κόσμο, ξεκάθαρα, απέριττα, με δεινή απλότητα για να τον νιώθουμε δικό μας, σάρκα απ’ τη σάρκα μας, αναπόσπαστο κομμάτι μας, δικό μας άνθρωπο.
Μην θεωρούμε λοιπόν "πνευματικό κόσμο" ανθρώπους ατομιστές, απόμακρους, ακατανόητους, μπουρδολόγους και καθεστωτικούς βολεμένους της οκάς.
Αυτοί μέσα στη θολότητά τους, ούτε οι ίδιοι δεν έχουν απαντήσει σε βασικά ερωτήματα και μέσα από το τάχα δαιδαλώδες, το σύνθετο, το πολύπλοκο, το δήθεν, πουλάνε μούρη και επίδειξη, χωρίς κανένα θεμέλιο, χωρίς καμιά ουσία.
Ο άνθρωπος που έχει πραγματική γνώση, ξέρει πώς να σπάσει τα σύνθετα, πώς να τα κάνει λιανά που λέμε, πώς να μιλήσει και πώς να γίνει κατανοητός για να περάσει μηνύματα και να γίνει η δική του γνώση πραγμάτων, γνώση και των πολλών.
Η μόνη βεβαιότητα των ψεύτικων διανοούμενων, είναι η κίβδηλη ύπαρξή τους που τη φορτώνουν περιττά και άκομψα και δυσλειτουργικά "στολίδια" και η όχθη που έχουν ταχθεί να υπερασπίσουν είναι αυτή της εκάστοτε εξουσίας.
Σταθείτε δίπλα στον Ποιητή.
Αυτός είναι η Ψυχή μας κι η Δύναμή μας, το κοινό καλό.
Και απωθήστε τον λόγιο, τον σοφό, τον σοφολογιότατο και όλους τους άδειους τενεκέδες που κάνουν πολύ θόρυβο για το δικό τους όφελος και συμφέρον μόνον.
Πηγή: http://thethreemooges.blogspot.gr/2014/11/blog-post_5.html