οι αμέτοχοι

Οκτώβριος 22, 2008 at 2:43 μ.μ

(από το διαδίκτυο:http://theodosia8.wordpress.com/)



Η εποχή μας, πολύ συχνά χαρακτηρίζεται από μια γενική αλλοτρίωση, από μια αλλοίωση εννοιών, συνειδήσεων, συναισθημάτων. Η κατάσταση χωλαίνει ολοένα και πιο πολύ, με τους έχοντες μια οποιαδήποτε εξουσία να τηρούν μια χλευαστική στάση απέναντι στη νοημοσύνη των ανθρώπων, διοχετεύοντας καθημερινά μια πληθώρα πληροφοριών και εικόνων στις οποίες η αλήθεια είναι μια σταγόνα σε ένα ωκεανό γεμάτο ψέμα. Θα μπορούσε κάποιος να σκεφτεί, πως αφού ζούμε σε χώρα με δημοκρατικό πολίτευμα, ο λαός μπορεί να συμμετέχει στην πολιτική εξουσία. Αντίθετα, όμως, αυτό που κυριαρχεί στις μέρες μας δεν είναι η λαϊκότητα, αλλά ο λαϊκισμός.


Ο λαϊκισμός είναι η επιφανειακή λαϊκότητα. Ο άνθρωπος νομίζει πως συμμετέχει ενεργά στην πολιτική ζωή της χώρας του, νομίζει πως έχει φωνή, νομίζει πως επιλέγει εκείνος για τον εαυτό του. Απλά νομίζει, γιατί η πραγματικότητα δυστυχώς είναι λίγο διαφορετική από αυτές του τις πεποιθήσεις. Η λαϊκή συμμετοχή στη δημόσια ζωή μειώνεται μέρα με τη μέρα κι αυτό γιατί η προσοχή των πολιτών στρέφεται σε άλλα θέματα, ανούσια, κενά. Σε αυτή την έλλειψη, ο λαϊκισμός βρίσκει πρόσφορο έδαφος. Εκεί , εμφανίζονται κάποιοι με το πρόσχημα πως θέλουν να βοηθήσουν, να δράσουν ανιδιοτελώς, για την προστασία του λαού, με αγάπη, εφαρμόζοντας ένα πατερναλιστικό σύστημα.



Πεφωτισμένοι, κουστουμαρισμένοι κύριοι, «εξοπλισμένοι» με ουτοπικές υποσχέσεις και εκλεπτυσμένο λόγο σε κάθε τους εμφάνιση εκθέτουν τα σχέδια τους για το μέλλον, τονίζουν πως δρουν υπέρ του κοινωνικού συνόλου, αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς. Σε κάθε τους εμφάνιση, σε κάθε τους συγκέντρωση, ο λαϊκισμός οργιάζει. Διαδίδουν ψευδείς πληροφορίες, περνούν πρότυπα που ικανοποιούν τα συμφέροντα τους, προβάλλουν πρόσωπα και καταστάσεις που προσελκύουν την προσοχή, την περιέργεια του λαού ώστε ανενόχλητοι να πετύχουν τους στόχους τους, τη δύναμη και τον πλούτο. Το λαϊκό πνεύμα καθημερινά νοθεύεται από κάθε είδους «σκουπίδι» που βρίσκει ένα «παράθυρο» προβολής. Το δημοκρατικό πολίτευμα αποδυναμώνεται. Τείνει να μείνει μόνο στα χαρτιά. Και ο φασισμός βρίσκεται προ των πυλών.



Οι πολίτες, πιστεύοντας πως συμμετέχουν ενεργά στα κοινωνικά δρώμενα, ροχετεύουν μπροστά στην οθόνη της τηλεόρασης παρακολουθώντας προγράμματα που θίγουν τη νοημοσύνη τους, με τους παρουσιαστές να εξευτελίζονται ή να μιλούν με ένταση για τα δικαιώματα του λαού φτάνοντας στα όρια του λαϊκισμού. Αυτοί οι πολίτες αποποιούνται τις ευθύνες τους και κατηγορούν άλλους όταν η κατάσταση φτάνει σε άθλιο σημείο. Όμως η ευθύνη είναι και δική τους. Ευθύνονται που άφησαν τους άλλους να υπνωτίσουν το πνεύμα τους, ευθύνονται που άφησαν το πνεύμα τους να πέσει σε λήθαργο, ευθύνονται που όταν έπρεπε δεν φώναξαν δυνατά να ακουστεί η φωνή τους, που δεν είπαν όχι.



Όσο όλα αυτά συμβαίνουν, ο λαϊκισμός θα υπάρχει, και μάλιστα θα βρίσκεται σε έξαρση. Όσο οι πολιτικοί όροι σκόπιμα θα συγχέονται και οι πολίτες θα τους αφομοιώνουν με το λανθασμένο νόημα, η κατάσταση αυτή θα παραμένει αμετάβλητη. Οι άνθρωποι οφείλουν να γνωρίζουν τα δικαιώματα τους, να τα υπερασπίζονται, να αγωνίζονται κάθε μέρα, κάθε ώρα γι’ αυτά. Είναι καιρός να αποκατασταθεί το πραγματικό νόημα των πολιτικών όρων. Είναι καιρός να αποκατασταθεί η αλήθεια. Οι άνθρωποι δεν πρέπει να σωπαίνουν. Όταν κάτι δεν πάει καλά, η φωνή τους πρέπει να ακούγεται τόσο δυνατά που να ταρακουνιέται όλη η γη. Δεν πρέπει να είμαστε πιόνια στο παιχνίδι τους. Δεν ανήκουμε εκεί…..“…Δεν γίνεται. Δεν εγεννήθηκα ν’ ανήκω πουθενά ˙ τιμαριώτης τ’ ουρανού κει πάλι ζητώ ν’ αποκατασταθώ στα δίκαια μου….” Οδυσσέας Ελύτης