Εφημερίδα Μακεδονία, 02/06/2002
του Τ. Κουράκη
Ήδη εδώ και λίγα χρόνια μπορούμε, σε ορισμένες γενετικές ασθένειες να αλλάζουμε τα παθολογικά γονίδια με φυσιολογικά (gene therapy). Αυτό σημαίνει ότι σε λίγα χρόνια, ίσως θα μπορούμε να αλλάζουμε κατά το δοκούν, όχι μόνον τα γονίδια που σχετίζονται με τις "οργανικές" ασθένειες, αλλά και με τον ψυχισμό, τη διάθεση, την συμπεριφορά, την εφυία κ.λ.π.
Ποιος λοιπόν μπορεί να αποκλείσει ότι στο άμεσο ή απώτερο μέλλον, τα τρομακτικά αυτά επιστημονικά και τεχνολογικά εργαλεία, δηλαδή η κλωνοποίηση, σε συνδυασμό με την γενετική μηχανική δεν θα χρησιμοποιηθούν για την κατασκευή και κλωνοποίηση ανθρώπων με "ειδικά" αμετάβλητα χαρακτηριστικά και προδιαγραφές. Μερικοί φαντασιώνονται ότι με την βοήθεια της τεχνοεπιστήμης και όχι με τη δυναμικής της κοινωνίας θα μπορούσαν να καταργηθούν οι κοινωνικές τάξεις, και αυτό γιατί ο "γονιδιακός άνθρωπος" θα επέτρεπε την εμφάνιση μιας κοινωνίας όπου οι ταξικές και κοινωνικές διαφορές θα ήταν πλέον όχι πολιτικά αλλά γενετικά καθορισμένες και κατά συνέπεια μη αναστρέψιμες. Πρόκειται για μια μορφή "επιστημονικού ρατσισμού", όπου αντιμετωπίζει τον άνθρωπο όχι ως κοινωνικό ον, ως σύνολο δηλαδή των κοινωνικών του σχέσεων που τον διαμορφώνουν και τον χαρακτηρίζουν στη δράση του, αλλά αποκλειστικά ως γονιδιακή κατασκευή.
Όπως συμβαίνει όμως σχεδόν με το σύνολο της γνώσης, η γενετική μηχανική και η κλωνοποίηση δεν μπορούν παρά στο δοσμένο κοινωνικοοικονομικό σύστημα να καθυποταχθούν στους νόμους της κοινωνίας της αγοράς. Οι νέες τεχνολογίες δημιουργούν νέες ανάγκες για να απορροφηθούν τα προϊόντα. Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο φθάσαμε στην δημιουργία νέων οργανισμών που δεν υπήρχαν στην φύση και στην συνέχεια στην κλωνοποίησή τους. Όσο δε η κλωνοποίηση, όπως και κάθε νέα γενετική πρόοδος, θα καθίσταται στο μέλλον εμπορικά εκμεταλλεύσιμη, τόσο μια νέα αγορά για την τεχνολογία θα δημιουργείται και μαζί μ' αυτήν σαν δίδυμο αδελφάκι και η κατασκευή καταναλωτικών αναγκών στους ανθρώπους που στην συνέχεια θα ικανοποιούνται.
Υποστηρίζεται βάσιμα πως αν δεν υπάρξει αλλαγή της πλανητικής ανθρώπινης συνείδησης, τα κριτήρια που θα πρυτανεύσουν και στην περίπτωση της μελλοντικής κλωνοποίησης στον άνθρωπο, θα είναι καθαρά οικονομικά.
Κάποιοι επιστήμονες προτείνουν ως λύση σ' αυτό το ζοφερό πράγματι τοπίο, τη σύσταση επιτροπών δεοντολογίας και βιοηθικής για να καθοριστούν τα όρια μέσα στα οποία θα κινηθεί η έρευνα. Χωρίς κανείς να παραγνωρίζει τη χρησιμότητα τέτοιων επιτροπών, οφείλουμε να βλέπουμε όλοι μας ότι η επιστήμη σήμερα και ιδιαίτερα η βιοτεχνολογία είναι κλεισμένη στα εργαστήρια των πολυεθνικών εταιρειών και των απρόσιτων ερευνητικών κέντρων, δηλαδή έχει αποσπαστεί από τη συνείδηση, τα όρια ανοχής και την εποπτεία της κοινωνίας.
Το πρόβλημα βέβαια δεν είναι η επιστήμη αυτή καθαυτή, αλλά η σχέση των ανθρώπων μαζί της.
Τέλος, για να κατανοήσουμε την προοπτική εξέλιξης του σύγχρονου ανθρώπου, που εύστοχα χαρακτηρίστηκε ως Homo Xerox, δηλαδή ως άνθρωπος αντίγραφο (που θα πραγματοποιείται με την κλωνοποίηση), σε αντίθεση με τον Homo Sapiens, δηλαδή τον Σοφό Άνθρωπο, που επιβιώνει ακόμα και σήμερα, απαιτείται μια άλλη κοινωνική και πολιτική διαπαιδαγώγηση των ανθρώπων. Μια διαπαιδαγώγηση, που θα διαμορφώσει μια Ηθική της τρίτης χιλιετίας που θα βάζει τον άνθρωπο όχι πάνω από τη φύση, αλλά μέσα στη φύση. Και αυτό θα γίνει στο πλαίσιο μιας άλλης κοινωνίας και ενός άλλου σχολειού. Όταν λ.χ θα εφαρμοστεί ένα νέο ωρολόγιο πρόγραμμα, όπου στη θέση των πρωτευόντων μαθημάτων θα τοποθετηθούν ισότιμα με τα άλλα μαθήματα, οι κοινωνικές επιστήμες, η οικολογία, το θέατρο, η μουσική η ποίηση, οι εικαστικές τέχνες, οι κοινωνικές επιστήμες. Τότε ίσως αναδυθεί ο άνθρωπος με ολιστική προσέγγιση της ζωής που θα μπορεί να χειρίζεται τα ζητήματα της γενετικής μηχανικής, της κλωνοποίησης και των άλλων επιστημών, με μέτρο, με φρόνηση και κυρίως με το αίσθημα του αυτοπεριορισμού.
Πηγή: http://www.kourakis.gr/articles /Γενετική-μηχανική-και-κλωνοποίηση
