Απόσπσμα από κείμενο του Κώστα Δεληγιάννη
Πηγή : Εφημερίδα Καθημερινή
Eκτιμάται ήδη ως το πιο επαναστατικό μέσον επικοινωνίας από την εποχή του Γουτεμβέργιου, η τεχνολογία που εκδημοκράτισε τη διαδικασία απόκτησης πληροφοριών. Ο λόγος για το Ιντερνετ, τον παγκόσμιο ιστό, ο οποίος μερικές φορές κάνει να μοιάζει παρωχημένη ακόμη και οποιαδήποτε απόπειρα κρατικής λογοκρισίας. Τη στιγμή που, για παράδειγμα, η ιρανική κυβέρνηση του Μαχμούντ Αχμεντινετζάντ έδινε εντολή στους ξένους ανταποκριτές να αποχωρήσουν από τη χώρα, κοινωνικά δίκτυα όπως το Twitter ή το Facebook αναλάμβαναν τον ρόλο ειδησεογραφικών πρακτορείων, με συνεχή ροή ειδήσεων από τις διαδηλώσεις που συγκλόνιζαν τη χώρα.
Μόνο που πίσω από τέτοια φωτεινά παραδείγματα κρύβεται μια πιο «σκοτεινή» πτυχή του Διαδικτύου, την οποία έφερε στην επιφάνεια η πρόσφατη διαμάχη της Google με το κινεζικό καθεστώς: το γεγονός ότι, όπως η τεχνολογία μπορεί να συμβάλει στην ελεύθερη έκφραση, μπορεί εξίσου εύκολα να τη φιμώσει.
«Από τεχνικής σκοπιάς, η λογοκρισία στο Ιντερνετ είναι σχετικά εύκολη διαδικασία», λέει στην «Κ» ο κ. Παύλος Σπυράκης, καθηγητής στο Τμήμα Μηχανικών Ηλεκτρονικών Υπολογιστών και Πληροφορικής (ΤΜΗΥΠ) στο Πανεπιστήμιο Πατρών. «Το μόνο που χρειάζεται να κάνουν οι ειδικοί είναι να δημιουργήσουν ένα φίλτρο το οποίο θα απαγορεύει την πρόσβαση σε ιστοσελίδες οι οποίες περιέχουν συγκεκριμένες λέξεις - κλειδιά».
Ετσι, σύμφωνα με δημοσίευμα του BBC, στην Κίνα υπολογίζεται πως 30.000 και πλέον μέλη των διωκτικών αρχών ασχολούνται καθημερινά με την ανανέωση της «μαύρης λίστας» από ηλεκτρονικές διευθύνσεις που περιέχουν απαγορευμένους για το καθεστώς όρους, όπως «ανεξαρτησία του Θιβέτ», «αστυνομική βία», ακόμη και «ελευθερία του λόγου». Και καθώς κάθε ιντερνετικός πάροχος είναι υποχρεωμένος νομικά να χρησιμοποιεί το συγκεκριμένο ψηφιακό τείχος, είναι σχεδόν βέβαιο πως, μόνο αν υπάρξει κάποιο κενό ασφαλείας, μία τέτοια ιστοσελίδα θα μπορέσει να εμφανιστεί σε υπολογιστές στην Κίνα. «Μάλιστα, για να παρακάμψει κανείς αυτό το φίλτρο χρειάζονται εξειδικευμένες γνώσεις, κάτι που σημαίνει πως στην πράξη ο μέσος χρήστης πολύ δύσκολα θα μπορέσει να αποκτήσει πρόσβαση σε λογοκριμένο υλικό», συμπληρώνει ο κ. Σπυράκης.
Γι' αυτό και το κινεζικό παράδειγμα γρήγορα βρήκε μιμητές: η οργάνωση OpenNet Initiative υπολογίζει σε περίπου 20 τα καθεστώτα στον κόσμο που ασκούν «συστηματικό» ή «ουσιώδη» έλεγχο στο Διαδίκτυο με πολιτικά κριτήρια - τη στιγμή που η λίστα των «Ρεπόρτερ Χωρίς Σύνορα» απαριθμεί 13 κράτη «εχθρούς του Ιντερνετ».
