( Εξαιρετικό κείμενο του Π. Μπουκάλα στην Καθημερινή , 11-6-2010. )
Με τόσο γκρίζο γύρω και μέσα μας, μισό αυθόρμητο, μισό εμφυτευμένο από τους επαγγελματίες καταστροφολόγους, φαίνεται δύσκολο να μας περιλάβει στους προσκεκλημένους της η «γιορτή του ποδοσφαίρου» που αρχίζει σήμερα στη Νότια Αφρική. Ακόμα κι αν η Εθνική μας τα πάει καλύτερα του προδιαγραφομένου, τίποτα πια δεν επιτρέπει ψευδαισθήσεις για «χρυσά καλοκαίρια» και για «ισχυρή Ελλάδα». Φυσικά και θα δούνε μπάλα οι πολλοί που το συνηθίζουν, φυσικά και θα ξαναστηθούν παρέες στα μπαλκόνια, αν τ' αποφασίσει κι ο καιρός. Τα καβγαδάκια όμως για τα γκολ και τα οφσάιντ, για τα «κολλήματα του Ρεχάγκελ» και το δίλημμα «Πελέ ή Μαραντόνα;» θα διεμβολίζονται από ελεεινολογίες για το Βατοπέδι και τη Siemens και από γκρίνιες για την τρόικα. Είναι-δεν είναι «όπιο των λαών» το ποδόσφαιρο, από μόνο του δύσκολα σε αποσπά από την πραγματικότητα· αυτό το ξέρουν και οι φανατικότεροι, που καταφθάνουν στα γήπεδα και τα στάδια ήδη «φτιαγμένοι» με ουσίες απτές, όχι της φαντασίας. Δύσκολα μπορεί να γίνει πιστευτό πως η FIFA αποφάσισε να αναθέσει τη διοργάνωση του τωρινού Μουντιάλ στη Νότια Αφρική για να ανταμείψει τη χώρα για τον ματωμένο ανήφορο που χρειάστηκε να διανύσει ώσπου να καταλυθεί το καθεστώς του απαρτχάιντ και όχι για να συμπεριλάβει μια ολόκληρη ήπειρο στο πεδίο των πλουτοφόρων επιχειρήσεών της. Η Αφρική, που πλέον τροφοδοτεί με αστέρια όλα τα πρωταθλήματα της Ευρώπης, και τα σοβαρότερα, φτάνοντας να ανταγωνίζεται ως προς αυτό την «αειφόρο παραγωγή» της Βραζιλίας και της Αργεντινής, είναι μια φτωχή αγορά. Δεν παύει όμως να είναι αγορά.
Ενα από τα αστέρια αυτά, ο Σάμουελ Ετό της Εθνικής του Καμερούν, αλλά και της Ιντερ (και νωρίτερα της Μπαρτσελόνα και της Ρεάλ), δήλωσε πως η επιτυχής διοργάνωση του Μουντιάλ θα λειτουργήσει σαν ράπισμα κατά του ρατσισμού. Μακάρι. Αλλά κι αυτό επίσης είναι δύσκολο να το πιστέψουμε δίχως να το ερευνήσουμε κάπως. Σίγουρα η πολυεθνική και πολυφυλετική συγκρότηση σχεδόν όλων των συλλόγων πια (αλλά και η όλο και συχνότερη ένταξη Αφρικανών ή Λατινοαμερικανών παικτών σε ευρωπαϊκές εθνικές ομάδες), έστω κι αν επιβάλλεται από ανάγκες αγωνιστικές και συγχρόνως εμπορικές, έχει ορισμένα ευεργετικά αποτελέσματα, που όμως ούτε μόνιμα είναι ούτε μαζικά.
Δεν έχει κατορθώσει δηλαδή να ανακόψει τον ρατσισμό ούτε καν εις βάρος των αλλόχρωμων παικτών μιας ομάδας από τους ίδιους τους οπαδούς της· δεν είναι μόνο η Λάτσιο ή η Παρί Σεν Ζερμέν οι ομάδες με τους ξενοφάγους οπαδούς. Ανάλογα περιστατικά έχουν λάβει χώρα και στον τόπο μας, σχεδόν σε όλα τα αθλήματα. Κι έχει κανείς να σκεφτεί ότι αν ο Ετό ή ο Ντρογκμπά ή, σ' εμάς, ο Λούα Λούα φέρουν σαν αιγίδα τη φήμη τους, η αιγίδα ετούτη δεν είναι από εκείνες που μπορεί να τις δανείσει κανείς. Αλλωστε δεν προστατεύει καν τους ίδιους τους διάσημους αν τύχει να μην τα πάνε καλά σε κάποιο παιχνίδι. Φρενιάζει τότε η εξέδρα για τον «σκυλάραπα», τον μέχρι λίγο πριν «παικταρά». Και δεν φρενιάζει για λόγους αποκλειστικά ποδοσφαιρικούς.
Πηγή: Εφημερίδα Καθημερινή
