ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΑΠΑΚΟΥ(απόσπασμα από δημοσίευμα της Αυγής 27/3/2011)
“Η ΜΝΗΜΗ είναι το βάθρο πάνω στο οποίο μπορούμε να σκεφτούμε το παρόν” λέει ο νομπελίστας Ιάπωνας συγγραφέας Κενζομπούρο Οέ. Και η μνήμη για την Ιαπωνία δεν είναι μια απλή λέξη, έχει βαρύ φορτίο, που έχει εγγραφεί με οδυνηρό τρόπο στο DNA του λαού της. Όλοι αισθανόμαστε Γιαπωνέζοι την ώρα της ανείπωτης τραγωδίας. Το τσουνάμι όμως έδειξε τα όρια και τις αδυναμίες, πιο ανεπτυγμένης τεχνολογικά χώρας του κόσμου αναδεικνύοντας ταυτόχρονα τις μεγάλες διαφωνίες για την ίδια την έννοια της προόδου.
Πληγωμένοι άνθρωποι από τη μανία του Εγκέλαδου και το τσουνάμι αναζητούν και δεν βρίσκουν ένα πιάτο ρύζι, πόσιμο νερό και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, όμως το δίχτυ πρόνοιας και αλληλεγγύης φαίνεται διάτρητο. Στα δύσκολα αναμετριούνται τα πραγματικά μεγέθη των κρατών.
Άδειο σακί δεν στέκεται όρθιο, λέει μια γαλλική παροιμία και δυστυχώς το ισχυρό χτύπημα στην Ιαπωνία έδειξε ότι κάτι δεν πάει καλά όχι μόνο με το λόμπι της ατομικής ενέργειας, αλλά και με τις δομές κοινωνικής αλληλεγγύης και πρόνοιας.
Κι αν αυτό αφορούσε μια τριτοκοσμική χώρα θα ήταν κατανοητό, όμως όταν πρόκειται για την πλέον προηγμένη τεχνολογικά χώρα του πλανήτη τα πράγματα αλλάζουν.
ΣΤΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ μνήμη της ανθρωπότητας τα πυρηνικά εργοστάσια εγγράφονται όχι ως ασφαλής ενέργεια, αλλά ως αβεβαιότητα και φόβος για το αύριο, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για περιοχές με υψηλή σεισμικότητα. “Δεν φοβάμαι την πυρηνική ενέργεια τους τεχνοκράτες φοβάμαι” έλεγε ένας Γάλλος στοχαστής την εποχή της αντιπαράθεσης για τα πυρηνικά εργοστάσια ακριβώς γιατί αυτό το μοντέλο ανάπτυξης είναι συγκεντρωτικό, αυστηρά ιεραρχικό, κλειστό στην κοινωνία και τις αντιφάσεις της.
Να γιατί η διαμάχη για την ίδια την έννοια της προόδου είναι ξανά επίκαιρη. Να γιατί το σύνθημα του Μάη “διεκδικούμε το αδύνατο για να μην βρεθούμε αντιμέτωποι με το αδιανόητο” είναι και πάλι επίκαιρο ιδιαίτερα τώρα, που εκτός των κινδύνων από τη χρήση της πυρηνικής ενέργειας επανέρχεται στο προσκήνιο, επίσης με δραματικό τρόπο για τις δυνάμεις της εργασίας και η συζήτηση για την κρίση του μοντέλου ανάπτυξης.
Πηγή: εφημερίδα Αυγή
“Η ΜΝΗΜΗ είναι το βάθρο πάνω στο οποίο μπορούμε να σκεφτούμε το παρόν” λέει ο νομπελίστας Ιάπωνας συγγραφέας Κενζομπούρο Οέ. Και η μνήμη για την Ιαπωνία δεν είναι μια απλή λέξη, έχει βαρύ φορτίο, που έχει εγγραφεί με οδυνηρό τρόπο στο DNA του λαού της. Όλοι αισθανόμαστε Γιαπωνέζοι την ώρα της ανείπωτης τραγωδίας. Το τσουνάμι όμως έδειξε τα όρια και τις αδυναμίες, πιο ανεπτυγμένης τεχνολογικά χώρας του κόσμου αναδεικνύοντας ταυτόχρονα τις μεγάλες διαφωνίες για την ίδια την έννοια της προόδου.
Πληγωμένοι άνθρωποι από τη μανία του Εγκέλαδου και το τσουνάμι αναζητούν και δεν βρίσκουν ένα πιάτο ρύζι, πόσιμο νερό και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, όμως το δίχτυ πρόνοιας και αλληλεγγύης φαίνεται διάτρητο. Στα δύσκολα αναμετριούνται τα πραγματικά μεγέθη των κρατών.
Άδειο σακί δεν στέκεται όρθιο, λέει μια γαλλική παροιμία και δυστυχώς το ισχυρό χτύπημα στην Ιαπωνία έδειξε ότι κάτι δεν πάει καλά όχι μόνο με το λόμπι της ατομικής ενέργειας, αλλά και με τις δομές κοινωνικής αλληλεγγύης και πρόνοιας.
Κι αν αυτό αφορούσε μια τριτοκοσμική χώρα θα ήταν κατανοητό, όμως όταν πρόκειται για την πλέον προηγμένη τεχνολογικά χώρα του πλανήτη τα πράγματα αλλάζουν.
ΣΤΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ μνήμη της ανθρωπότητας τα πυρηνικά εργοστάσια εγγράφονται όχι ως ασφαλής ενέργεια, αλλά ως αβεβαιότητα και φόβος για το αύριο, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για περιοχές με υψηλή σεισμικότητα. “Δεν φοβάμαι την πυρηνική ενέργεια τους τεχνοκράτες φοβάμαι” έλεγε ένας Γάλλος στοχαστής την εποχή της αντιπαράθεσης για τα πυρηνικά εργοστάσια ακριβώς γιατί αυτό το μοντέλο ανάπτυξης είναι συγκεντρωτικό, αυστηρά ιεραρχικό, κλειστό στην κοινωνία και τις αντιφάσεις της.
Να γιατί η διαμάχη για την ίδια την έννοια της προόδου είναι ξανά επίκαιρη. Να γιατί το σύνθημα του Μάη “διεκδικούμε το αδύνατο για να μην βρεθούμε αντιμέτωποι με το αδιανόητο” είναι και πάλι επίκαιρο ιδιαίτερα τώρα, που εκτός των κινδύνων από τη χρήση της πυρηνικής ενέργειας επανέρχεται στο προσκήνιο, επίσης με δραματικό τρόπο για τις δυνάμεις της εργασίας και η συζήτηση για την κρίση του μοντέλου ανάπτυξης.
Πηγή: εφημερίδα Αυγή
