Η καταλυτική γοητεία της Φύσης

Εξαιρετικό κείμενο, γοητευτικός λόγος, μια διαφορετική προσέγγιση στο θέμα μας Της Τασούλας Καραϊσκάκη

Για άλλη μια χρονιά, την ημέρα της αυγουστιάτικης πανσελήνου, την προσεχή Τετάρτη, περισσότεροι από εκατό αρχαιολογικοί χώροι, μνημεία και μουσεία σε όλη τη χώρα, από τη Ζώνη του Εβρου ώς τη Φαιστό της Κρήτης και από το Παλαιό Φρούριο της Κέρκυρας μέχρι το Ηραίο της Σάμου θα παραμείνουν ανοιχτά. Μουσικές εκδηλώσεις, θεατρικές παραστάσεις, παρατηρήσεις, ξεναγήσεις θα προσφερθούν δωρεάν στους επισκέπτες των χώρων από το υπουργείο Πολιτισμού. Μολονότι ο θεσμός «κρατάει» από τη δεκαετία του ’90, είναι τα τελευταία χρόνια της κρίσης που έγινε περισσότερο γνωστός και πλέον, κάθε χρόνο, με όλο και μεγαλύτερη θέρμη οι επισκέπτες προσεγγίζουν τους αρχαιολογικούς χώρους το βράδυ της αυγουστιάτικης πανσελήνου, που είναι πιο πορφυρή στην ανατολή και τη δύση της, αλλά και πιο μεγάλη, πιο φωτεινή από τα ολόγιομα φεγγάρια των άλλων μηνών, λόγω του μικρότερου τόξου που διαγράφει στον ορίζοντα. Λίγο οι μύθοι και τα μυστήρια που περιβάλλουν το φεγγάρι σχετικά με την υγεία, τη ζωή και τη βλάστηση, την αρρώστια, τον μαρασμό και τον θάνατο, λίγο η βαθιά ριζωμένη πεποίθηση ότι η Σελήνη επηρεάζει τα πάντα, από τους χυμούς των φυτών ώς την ανθρώπινη ψυχολογία, λίγο το ανέξοδο πανηγύρι στον υπέρτατο χώρο μαγείας και μνήμης, τον αρχαιολογικό χώρο, συνέβαλαν στην παγίωση και εξασφαλισμένη επιτυχία της ετήσιας διοργάνωσης. Όμως δεν είναι μόνον αυτά. Τα τελευταία χρόνια της κατάρρευσης όλων όσα αποτελούσαν καθημερινές βεβαιότητες, της επώδυνης ενδοσκόπησης, της οργής για το άνισο ή αυθαίρετο μοίρασμα των βαρών, του αισθήματος ιλίγγου μπροστά σε χαώδεις επισφάλειες, η Φύση λειτουργεί κατευναστικά. Η στέρεα γη με τους καρπούς της, με την ικανότητά της να μεταστοιχειώνει και να δημιουργεί σχεδόν εκ του μηδενός, παρέχει πέρα από επαγγελματική διέξοδο (20.000 νέοι μετακινούνται κάθε χρόνο από τα αστικά κέντρα στην ύπαιθρο για να αναβιώσουν παλιές καλλιέργειες ή να αναπτύξουν νέες) ένα ανακουφιστικό αίσθημα ασφάλειας. Το μουρμούρισμα ή η χλαπαταγή των κυμάτων, το εύθυμο βελούδο του χορταριού, το μαυλιστικό μέταλλο του σεληνιακού φωτός επαναφέρουν πνεύμα και σώμα στον οργασμό της ζωής. Η Φύση είναι το αναπαλλοτρίωτο αγαθό, που δεν μπορεί να κλαπεί, να πουληθεί. Η αγνότητά της, άμεσα συνδεδεμένη με την παιδική αθωότητα, αποτελεί εχέγγυο δύναμης, όχι βίαιης αλλά ήρεμης, νηφάλιας, ισόπεδης με την πραγματικότητα. Στους κόλπους αυτής της αρχέγονης ισχύος όλες οι ιδιοσυγκρασίες βρίσκουν τρόπο να βολευτούν. Με ρεμβασμό ή ξεφάντωμα, αφουγκρασμό του παρελθόντος ή με «μίμηση πράξεως σπουδαίας και τελείας», η επικείμενη αυγουστιάτικη βραδιά διαγράφεται ως «ένεση» αισιοδοξίας. Η τέχνη κάτω από το νυχτερινό στερέωμα σε ομφαλούς της πολύπαθης γης θα έχει ίσως τη δύναμη να ανοίξει μπροστά μας μια πνευματική προοπτική, να σκίσει την αυλαία του αδιεξόδου και να μπορέσουμε να δούμε την άλλη πλευρά. Δεν είναι ένα μυθικό παρελθόν ούτε ένα άχρονο παρόν. Είναι το αύριο που πρέπει να πλάσουμε. Το έδαφος είναι ολισθηρό και υπαρκτός ο κίνδυνος να διαπραχθούν νέες φρικαλεότητες στο όνομα μισαλλόδοξων ιδεών, οι προοπτικές είναι δυσοίωνες, αλλά ας αδράξουμε τις όποιες ευκαιρίες ώστε να μην είναι η αλλαγή μια αυτοάρνηση αλλά μια μεταμόρφωση. Η ανασυγκρότηση ενός οικονομικού, κοινωνικού, πνευματικού εγώ, που είναι ένα εσύ και ένα αυτός και ένα εμείς...

Πηγή: http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_18/08/2013_514437

(Δεν άντεξα, το έκανα κριτήριο. Μπορείτε να το δείτε ΕΔΩ)