της Ρέας Βιτάλη, 07/05/2015
«Το παιδί έκλαιγε» το είπε με το κεφάλι πλαγίως στην κάμερα. Μπορεί το παιδί να σπάραζε. Αλλά το «έκλαιγε» βολεύει καλύτερα. Το είχε ακούσει το κλάμα του παιδιού. Από κείνους τους χάρτινους τοίχους των διαμερισμάτων. Μπορεί να πέρναγε το κλάμα από το χωνί του απορροφητήρα μαζί με τη μυρουδιά του φαγητού μιας κατσαρόλας ή από το χωνί του φωταγωγού ή από την τρύπα της κλειδαριάς της πόρτας. «Το παιδί έκλαιγε» το είπε κάποιος «δίπλα». Σε κείνα τα σπίτια που ο ένας αφουγκράζεται την ανάσα της καθημερινότητας του δίπλα. Που ο ένας ακούει το καζανάκι του δίπλα και αηδιάζει με τη μακρόσυρτη πρωινή ροχάλα του δίπλα. Που ακούει το κάθε βήμα και ξέρει πότε ήρθε και πότε έφυγε ο δίπλα. Περίεργα ακούγεται αυτό το «ο δίπλα».
«Το παιδί έκλαιγε» το είπε με το κεφάλι πλαγίως στην κάμερα. Μπορεί το παιδί να σπάραζε. Αλλά το «έκλαιγε» βολεύει καλύτερα. Το είχε ακούσει το κλάμα του παιδιού. Από κείνους τους χάρτινους τοίχους των διαμερισμάτων. Μπορεί να πέρναγε το κλάμα από το χωνί του απορροφητήρα μαζί με τη μυρουδιά του φαγητού μιας κατσαρόλας ή από το χωνί του φωταγωγού ή από την τρύπα της κλειδαριάς της πόρτας. «Το παιδί έκλαιγε» το είπε κάποιος «δίπλα». Σε κείνα τα σπίτια που ο ένας αφουγκράζεται την ανάσα της καθημερινότητας του δίπλα. Που ο ένας ακούει το καζανάκι του δίπλα και αηδιάζει με τη μακρόσυρτη πρωινή ροχάλα του δίπλα. Που ακούει το κάθε βήμα και ξέρει πότε ήρθε και πότε έφυγε ο δίπλα. Περίεργα ακούγεται αυτό το «ο δίπλα».
«Το παιδί έκλαιγε» και δεν θα ήταν η πρώτη φορά. Και μετά; Μπορεί να δυνάμωσε την τηλεόραση για να σκεπάσει το κλάμα. Μπορεί να ξεφύσηξε χολοσκασμένος και να είπε στη γυναίκα του «Φτιάξε έναν καφέ να πιω, να φύγω. Δεν μπορώ να το ακούω άλλο». Μπορεί η γυναίκα του να είπε «Να πάρω την αστυνομία;». Μπορεί να της απάντησε «Άσε δεν είναι να μπλέκεις με ναρκομανείς. Αυτός είναι τρελός». Μπορεί να συνέχισε «Τι θες από το σουπερμάρκετ;», «Πολλά θέλω αλλά δεν έχουμε ευρώ». Μπορεί να μίλησαν και για τη μάνα του παιδιού που έλειπε «Έχω πολύ καιρό να τη δω. Ποιος ξέρει που γυρνάει. Καραπουτανάρα». Μπορεί να μίλησαν και για πολιτική. Σίγουρα μίλησαν. Να κούνησαν το κεφάλι ότι δεν βλέπουν προκοπή. Μπορεί και να διέκοψαν «Δεν πάει άλλο, κάτι πρέπει να κάνουμε με το παιδί που κλαίει δίπλα». Μπορεί να κατέληξαν «Θα δούμε»... Μπορεί να ήμουν κι εγώ αυτός ο δίπλα;
Το παιδί έκλαιγε. Μερικά παιδιά δεν σταματάνε το κλάμα. Το ξεκινάνε με την άφιξη σε τούτον τον κόσμο. Όπως όλα τα παιδιά του κόσμου. Μόνο μ' αυτό το κλάμα όλων των παιδιών συγχρονίζονται. Ευλογία το θεωρούν το πρώτο κλάμα. Ή μπορεί και να 'ναι κατεύθυνση. Μια σβέλτη πρώτη γνωριμία. Όποτε κλαις, η μανούλα θα σε σφίγγει ζεστά και θα σου χαμογελάει. Θα σου λέει «σώπα, σώπα μωρό μου» και θα σταματάς. Μερικά παιδιά… Πού να το φανταστούν κι αυτά; Δεν θα σταματήσουν ποτέ το πρώτο κλάμα. Και γω, μου φαίνεται, τζάμπα ονειρεύομαι έναν κόσμο που τα παιδιά θα τα φέρνουν στον κόσμο μόνον όσοι αντιλαμβάνονται την ευθύνη. Αυτό το κρατάω του Θεού… Τα πάντα εν σοφία εποίησε... Σκατά.
Το παιδί έκλαιγε. Μερικά παιδιά δεν σταματάνε το κλάμα. Το ξεκινάνε με την άφιξη σε τούτον τον κόσμο. Όπως όλα τα παιδιά του κόσμου. Μόνο μ' αυτό το κλάμα όλων των παιδιών συγχρονίζονται. Ευλογία το θεωρούν το πρώτο κλάμα. Ή μπορεί και να 'ναι κατεύθυνση. Μια σβέλτη πρώτη γνωριμία. Όποτε κλαις, η μανούλα θα σε σφίγγει ζεστά και θα σου χαμογελάει. Θα σου λέει «σώπα, σώπα μωρό μου» και θα σταματάς. Μερικά παιδιά… Πού να το φανταστούν κι αυτά; Δεν θα σταματήσουν ποτέ το πρώτο κλάμα. Και γω, μου φαίνεται, τζάμπα ονειρεύομαι έναν κόσμο που τα παιδιά θα τα φέρνουν στον κόσμο μόνον όσοι αντιλαμβάνονται την ευθύνη. Αυτό το κρατάω του Θεού… Τα πάντα εν σοφία εποίησε... Σκατά.
Διασκευασμένο κατάλληλα για κριτήριο μπορείτε να το βρείτε ΕΔΩ
