4 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2016, 08:25
(Συντομευμένο και διασκευασμένο, για ...εκθεσιακούς λόγους)
Φίλη στο facebook με κάλεσε ένα
πρωί να υπογράψω σε ένα ψήφισμα του Avaaz που απευθύνεται στο υπουργείο
Υγείας με αίτημα «Βοηθήστε τα εγκαταλελειμμένα (sic) μωρά του Νοσοκομείου
Αλεξάνδρα». Σύμφωνα με το σκεπτικό του ψηφίσματος που, έως εκείνη την ώρα, είχε
περίπου 6.000 υπογραφές, πάνω από 50 παιδιά ζουν παρατημένα από τις μητέρες
τους σε νοσοκομεία της Αττικής. Στο ψήφισμα περιγράφεται μια εφιαλτική
πραγματικότητα για τα παιδιά αυτά. Σκέφτηκα να ψάξω λίγο το θέμα πριν υπογράψω.
Αρχικά, πήρα τη βοήθεια του
Google. Με έκπληξη ανακάλυψα ότι η ιστορία με τα εγκαταλελειμμένα νεογνά κρατά
από την περασμένη δεκαετία. Έτσι, το 2009, το «Χαμόγελο του Παιδιού» διαπίστωνε
σε δελτίο Tύπου ότι «o νέος χρόνος θα βρει 42 παιδιά εγκαταλελειμμένα στα
Νοσοκομεία της Αττικής. Ακολουθούσαν δημοσιεύματα του 2010 και του 2011 που
μιλούσαν και πάλι για τα νεογνά των νοσοκομείων, ένα ρεπορτάζ το 2010, και η
μαρτυρία «μίας μαίας» το 2015.
Τηλεφώνησα στο νοσοκομείο
«Αλεξάνδρα», ζήτησα να μιλήσω με τη διοίκηση, τους εξήγησα τι αναζητώ και με
διαβεβαίωσαν ότι κατά καιρούς βλέπουν κι εκείνοι κάποια δημοσιεύματα που δεν
έχουν καμιά σχέση με την πραγματικότητα. Στο μεταξύ, είχε φτάσει απόγευμα και
οι υπογραφές τις 12.000.
Συμπτωματικά, λίγο αργότερα
συνάντησα γιατρό που ασχολείται με τα νεογνά και γνωρίζει άριστα την κατάσταση
σε όλα τα μαιευτήρια και γενικά τα νοσοκομεία της Ελλάδας και μου εξήγησε: «Υπάρχουν
παιδιά που εγκαταλείπονται από τις μητέρες τους και μέχρι να βρεθούν σε κάποιο
ίδρυμα μένουν στα νοσοκομεία. Όμως, σε καμιά περίπτωση οι συνθήκες δεν είναι
τόσο κακές. Υπάρχουν εθελοντές, οργανώσεις, υπάρχουν φίλοι των νοσοκομείων,
υπάρχουν ακόμη και άνθρωποι από χριστιανικές οργανώσεις οι οποίοι καθημερινά
δρουν εθελοντικά για τα μωρά αυτά. Οι εθελοντές είναι εκπαιδευμένοι και
πιστοποιημένοι. Όλοι τους περνούν ώρες
να φροντίζουν τα μωρά, ενώ υπάρχουν όλα τα είδη γι’ αυτά. Σίγουρα, δεν είναι
ό,τι πιο ευχάριστο ή ιδανικό. Όλα τα μωρά θα έπρεπε να έχουν τις μαμάδες τους –
κι αυτά εδώ δεν τις έχουν. Θα ήταν ευχής έργον εάν οι διαδικασίες για να βρεθούν σε ιδρύματα ή σε οικογένειες ήταν πιο σύντομες. Αλλά είναι δεδομένο ότι οι συνθήκες που περιγράφονται σε αυτού
του είδους τα δημοσιεύματα, δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματικότητα».
Στο μεταξύ, όση ώρα γράφω, οι
υπογραφές στο ψήφισμα του Avaaz πλησιάζουν τις 15.000. Μέσα σε 12 ώρες, 9.000
άνθρωποι, ιδίως γυναίκες, υπέγραψαν – αλήθεια, τι υπέγραψαν; Δεν έχω καταλάβει.
Το
Avaaz είναι μια διαδικτυακή πλατφόρμα, «το μεγαλύτερο διαδικτυακό κίνημα που
υπήρξε ποτέ παγκοσμίως», όπως αναφέρει στη σελίδα του. Σε αυτήν, καθένας μπορεί
να ξεκινήσει ένα ψήφισμα. Σε πολλές περιπτώσεις είναι ένα εκπληκτικό εργαλείο
για μαζική κινητοποίηση και σοβαρός μοχλός πίεσης προς κυβερνήσεις και
οργανισμούς. Όντως, το Avaaz μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Από την άλλη, όμως, μπορεί απλώς
να είναι το νανούρισμα των συναισθημάτων μας. Νιώθουμε οργή, θυμό, τύψεις και
δεν ξέρουμε πώς να εκτονωθούμε; Ας βάλουμε μια υπογραφή για να σωθούν οι
ελέφαντες της Αφρικής ή τα δελφίνια της Ιαπωνίας. Ας δηλώσουμε την αγανάκτησή
μας για «τα εγκαταλελειμμένα (sic) μωρά του Νοσοκομείου Αλεξάνδρα».
Υπογράφοντας, κάνουμε το καθήκον μας και δεν πάει το μυαλό μας ότι αν
πραγματικά θέλουμε να τα βοηθήσουμε, μπορούμε εμείς να πάμε να γίνουμε
εθελόντριες (ή εθελοντές) για τις αγκαλιές που αυτά έχουν ανάγκη. Τι στο καλό,
15.100 υπογραφές έχουν μαζευτεί ως αυτήν τη στιγμή που τελειώνω το γράψιμο, δεν
θα βρεθούν ανάμεσά τους 100-200 άτομα να γίνουν εθελοντές;
Πηγή: Protagon
